Na początku września 1939 r. do Krynicy wkroczyły wojska niemieckie. Rozpoczęła się czarna noc okupacyjna. Zaczęły się aresztowania, rekwizycje i wywózki do obozów zagłady, obozów pracy. Niemcy zajęli pensjonaty i domy lecznicze, rozgrabiono biblioteki, skonfiskowano mienie wrogów „Rzeszy”. Na roboty przymusowe wywieziono 550 osób. W latach 1941-1943 rozstrzelano około 170 osób narodowości polskiej i żydowskiej, kilkanaście osób wywieziono do obozów zagłady. Na terenie Krynicy i okolicy działała partyzantka i kurierzy. Przerzucano uchodźców na Słowację i Węgry. Wielu Kryniczan walczyło o wolną Polskę na frontach całego świata. W budynku „Bajka” przy ul. Pięknej mieściła się siedziba i więzienie gestapo. Dzisiaj w tym miejscu jest tablica pamiątkowa, przy której co roku składane są wiązanki kwiatów w hołdzie poległym i zamęczonym. W styczniu 1945 roku wojska radzieckie wyzwoliły Krynicę. Na szczęście przy wyzwalaniu miejscowości nie było bombardowań. W czasie wojny urządzenia kuracyjne zostały poważnie zdewastowane, miasto poniosło ciężkie straty materialne, ogromne zniszczenia mienia, ale najcięższe były straty w ludziach. Na liście ofiar Krynicy znajdują się nazwiska kilkudziesięciu osób cywilnych oraz żołnierzy poległych w walkach. Są to ludzie, którzy poświęcili swoje życie i siły w walce o niepodległość, kryniczanom, którzy ponieśli śmierć w walce zbrojnej, w obozach i egzekucjach.

Redakcja
Źródło i fot. UMiG Krynica-Zdrój