Czytaj również: Muszyna: Historyczny i muzyczny długi weekend
Balet Opery Lwowskiej zachwycił publiczność doskonałym wykonaniem, a baletowy przebój „Giselle” okazał się bardzo dobrą lwowską produkcją. Realizatorami byli: Jurij Bervetsky i Myron Jusypowycz (kierownictwo produkcji), Nikita Dołguszyn (choreografia i reżyseria). W głównych partiach wystąpili: Daryna Kirik (Giselle) i Oleksandr Omelchenko (Albert). Tancerze ci zafascynowali niezwykłą gracją ruchów, lekkością, wręcz finezją. W ich wykonaniu wszystko było możliwe i jednocześnie bardzo proste. Tańczyli bez wysiłku, skupiając się na przekazaniu emocji. Pewnie właśnie dlatego ten spektakl okazał się bardzo wzruszający. Tym bardziej, że trudno było zapomnieć, że artyści przyjechali z kraju, gdzie toczy się wojna.
Wcześniej, w trakcie południowego „Spotkania z gwiazdą”, podczas którego przedstawiciele lwowskiego baletu opowiadali o swojej pracy w wojennych warunkach, Ostapowi Hromyszowi, odpowiedzialnemu za zagraniczną działalność baletu odezwała się aplikacja informując że jest alarm we Lwowie. Wojna stała się więc powracającym refrenem rozmowy o zespole a prowadzący spotkanie Jerzy Snakowski umiejętnie poruszał się w temacie wojennym i artystycznym. Jego goście, wśród których byli jeszcze Andrij Musorin, kierownik baletu oraz tancerze soliści, główna para: Daryna Kirik (Giselle) i Oleksandr Omelchenko (Albert), mówili o przygotowaniu budynku do ewentualnych działań wojennych, np. o osłoniętych deskami oknach, albo zabezpieczonym szklanym dachu; o finansowaniu zespołu przez ministerstwo w czasie wojny, czy o trudnościach z wyjazdem zagranicę, co wymaga specjalnej zgody władz ze względu na młodych tancerzy, którzy są w wieku poborowym.
Artyści podkreślali, że w związku z wojną z repertuaru baletu wykreślone zostały utwory rosyjskich i radzieckich kompozytorów. - Padło też zabawne pytanie o ciężar tancerki, na co kierownik baletu powiedział, że zazwyczaj to około 50 kilogramów, co zresztą jest sprawdzane, w trosce o tancerzy, którzy muszą panie podnosić na scenie. Ponieważ deszcz przepędził artystów i publiczność z deptaku, spotkanie odbyło się w Pijalni Głównej i zgromadziło bardzo liczną publiczność - pisze recznik festiwalu.
Krynicka Orkiestra Zdrojowa jest niezwykle popularna w uzdrowisku. Trudno się dziwić, bo to marka Krynicy, jedyna orkiestra w Polsce grająca nieprzerwanie od 1875 roku, co powoduje, że jest najstarszą w naszym kraju. I co ciekawe, jedyną orkiestrą zdrojową w Polsce. Dlatego też występy tego zespołu cieszą się ogromną popularnością. I tak było wczoraj. Na koncert, który był „Popołudniem z przebojami” bilety sprzedały się bardzo szybko, dlatego koncert był transmitowany na telebim ustawiony na deptaku.
Orkiestra, która swoje imię przyjęła od założyciela zespołu skrzypka i kompozytora Adama Wrońskiego przedstawiła niezwykle bogaty program pełen hitów, głównie utworów Straussa, ale nie tylko, bo także m.in.: Lehara i Kalmana. Orkiestrę od skrzypiec poprowadziła Alicja Bogucka, zaś jako solistka wystąpiła Paulina Rogóż-Migacz, sopranistka z Krynicy, laureatka wielu konkursów, w tym I nagrody Międzynarodowego Konkursu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, artystka której nazwisko warto zapamiętać.
Prowadzący Jacek Woleński przyrównał ten koncert do podróży niezwykle nowoczesną jak na czasy Johanna Straussa koleją żelazną. A wszystko ze względu na prezentowaną przez zespół m.in. polkę "Wesoły pociąg" tego kompozytora. Warto przypomnieć, że Stary Dom Zdrojowy, w którym odbywał się ten koncert, w XIX wieku nosił nazwę Dworca Zdrojowego, bo właśnie tu był przystanek dorożek, które dowoziły kuracjuszy do stacji kolejowej w Muszynie, zanim kolej dotarła do Krynicy. Krynicka Orkiestra Zdrojowa z wielkim rozmachem wykonała jeszcze inne utwory Straussa m.in. walc „Opowieści lasku wiedeńskiego”, polkę „Feuerfest” z udziałem skrzypka w roli kowala, a także m.in. wiązanki: pieśni wiedeńskich Moreny i walców z operetki „Księżniczka czardasza” Kalmana.
Tekst: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz - rzecznik 55. Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, fot. M. Bała
